Μίκης Θεοδωράκης: Ένα αριστεροδεξιό μόρφωμα συνειδητά καταστρέφει τη χώρα

Κεραυνούς εξαπολύει κατά της κυβέρνησης και του Αλέξη Τσίπρα ο Μίκης Θεοδωράκης με μια επιστολή-καταπέλτη που δημοσιεύει στην προσωπική του ιστοσελίδα.

Διαβάστε την επιστολή-ράπισμα του Μίκη Θεοδωράκη όπως δημοσιεύθηκε στην προσωπική του ιστοσελίδα:

Είμαστε θύματα μια τραγικής φαρσοκωμωδίας

 

Το γεγονός ότι σήμερα έχει καθήσει στην πλάτη μας ένα αριστεροδεξιό πολιτικό μόρφωμα συντριπτικής εκλογικής και λαϊκής μειοψηφίας, το οποίο υπακούοντας στις εντολές των ξένων καταστρέφει το παρόν και το μέλλον της χώρας μας αδίστακτα, άβουλα, υπεροπτικά και χωρίς ντροπή και έχοντας -όπως φαίνεται- συνείδηση, δηλαδή γνωρίζοντας απολύτως το κακό που προκαλεί, το γεγονός αυτό βασίζεται πάνω σε μια πρωτοφανή στρέβλωση της κοινοβουλευτικής τάξης.

Στο Σύνταγμα του 1974 υπήρχε άρθρο με το οποίο οριζόταν σαφώς ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όφειλε σε περίπτωση που υπήρχε δυσαρμονία ανάμεσα στην Κυβέρνηση και στη λαϊκή θέληση, να διαλύσει την Βουλή και να προκηρύξει εκλογές. Το άρθρο αυτό το έβγαλε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην αναθεώρηση του Συντάγματος του 1986.

Όμως για να μπορέσει να το κάνει, χρειαζόταν και τις ψήφους του ΚΚΕ. Όταν μαθεύτηκε ότι προτίθεται να προχωρήσει σ’ αυτή την πρωτοφανή παραμόρφωση του Συντάγματος που είχε ως άμεση συνέπεια την κατάργηση του Λαού ως θεματοφύλακα της ουσιαστικής δημοκρατικής τάξης στην χώρα μας, θυμάμαι ότι βρισκόμουν στην Θεσσαλονίκη ως βουλευτής του ΚΚΕ για μια πολιτική εκδήλωση. Έσπευσα λοιπόν να δηλώσω στον τύπο ότι το ΚΚΕ θα έδινε την ψήφο του μόνο βάζοντας τους δικούς του όρους, ότι φυσικά δεν θα περιοριζόταν στην απόρριψη της μεταβολής του Πολιτεύματος από Προεδρικό σε Πρωθυπουργικό αλλά και θα έθετε ως όρο να καθιερωθεί η απλή Αναλογική, που ήταν και το πάγιο αίτημα της Αριστεράς.

Μόλις γύρισα στην Αθήνα, μου ασκήθηκε κριτική από το Π.Γ., γιατί μίλησα έτσι χωρίς να τους ρωτήσω. Ζήτησα να μου πουν, πού έκανα λάθος και τότε κατάλαβα ότι είχαν ήδη συμφωνήσει να ψηφίσουν ό,τι τους πει ο Ανδρέας, χωρίς όρους. Διαμαρτυρήθηκα και ζήτησα συνάντηση με κορυφαίο στέλεχος του κόμματος, που μου είπε ότι θεωρούν πως η δύναμη του κόμματος δεν ήταν τόση, ώστε να θέσει όρους στο ΠΑΣΟΚ. Διαφώνησα και είπα ότι παρά την κομματική γραμμή θα καταψηφίσω αυτές τις αλλαγές του Παπανδρέου, γιατί τις θεωρώ αντισυνταγματικές και αντιλαϊκές.

Ειδικά η αρχή ότι η πλειοψηφία κυβερνά και η μειοψηφία ελέγχει, υπήρχε κίνδυνος να αντιστραφεί και να βρεθούμε στην πρωτοφανή θέση να κυβερνά μια μειοψηφία και η πλειοψηφία απλά να ελέγχει, όπως τελικά γίνεται σήμερα. Όπου η πλειοψηφία του ελληνικού λαού για συνταγματικούς δήθεν λόγους παρακολουθεί χωρίς ουσιαστικά δικαίωμα να παρέμβει και εφαρμόζει τις όποιες αποφάσεις μιας μειοψηφίας ουσιαστικά, αποφάσεις που αφορούν την μοίρα μας, την μοίρα της πατρίδας μας και την μοίρα των εγγονών μας.

Πρόκειται δηλαδή για ένα τερατούργημα, έργο του σάπιου πολιτικού μας συστήματος με το οποίο κάποιοι καταπατούν την θέληση του ελληνικού λαού, φορώντας το ένδυμα μιας κουρελιασμένης νομιμότητας.

Και μου προξενεί πραγματικά κατάπληξη η ανοχή όχι μόνο του Λαού αλλά και όλων των υπολοίπων θεσμών και γενικά όσων κατέχουν κάποιο αξίωμα ή κάποια υπεύθυνη θέση. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως και ο προκάτοχός του, έχει δεμένα τα χέρια από την περίφημη αυτή αναθεώρηση που προήλθε από μια κωμικοτραγική συνεδρία της Βουλής, όπου οι Βουλευτές εξαναγκάστηκαν να ψηφίσουν με χίλιους δυο εκβιασμούς και γελοία μέσα

Ποιος δεν θυμάται τα περίφημα χρωματιστά ψηφοδέλτια του Ανδρέα; Τις απειλές της Αυριανής; Την μεταβολή της αίθουσας της Βουλής σε πλατό γυρίσματος κινηματογραφικού έργου, με τους εκατοντάδες προβολείς -σχεδόν ένας σε κάθε βουλευτή για να φιλμάρονται οι κινήσεις του, ώστε τρομοκρατούμενος να βάζει το «καλό», έγχρωμο ψηφοδέλτιο;

Μια τραγική κωμωδία που πραγματικά είναι σαν να έγινε για να μπορεί σήμερα ο κ. Τσίπρας να κομπάζει δηλώνοντας ότι εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό, ενώ στην ουσία δεν τον ακολουθεί ούτε το 20% των Ελλήνων.

Θυμάμαι καλά την αποφράδα εκείνη μέρα. Εμείς του ΚΚΕ μπήκαμε εν σώματι τελευταίοι στην αίθουσα της Βουλής. Λέω στον σ. Χαρίλαο:

-Τι ήρθαμε να κάνουμε εδώ; Να κολυμπήσουμε;

Πράγματι, με τους εκατοντάδες προβολείς νόμιζε κανείς ότι βρισκόταν στην πλαζ της Βουλιαγμένης. Σταμάτησα να προχωρώ.

- Τι κάνεις; με ρωτά ανήσυχος ο σύντροφος Γραμματέας.

- Πες τους να κλείσουν τις … «φωταψίες», ειδεμή εγώ γδύνομαι…

Και άρχισα να βγάζω το σακάκι…

- Σε παρακαλώ, Μίκη, δεν βλέπεις ότι τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα επάνω μας;

- Ακριβώς γι’ αυτό...

Ο Χαρίλαος και οι άλλοι Βουλευτές του ΚΚΕ κάθησαν στα έδρανα. Εγώ όρθιος. Μου λέει ψιθυριστά ο Χαρίλαος:

- Σε παρακαλώ, κάτσε.

Εγώ όμως άρχισα να ξεκουμπώνω το παντελόνι μου.

- Είναι γελοίο τους φώναζα, Πρέπει να ντρέπεστε.

Έσβησαν μερικοί προβολείς. Τέλος κάθησα πλάι στον Χαρίλαο που ήταν έτοιμος πια να με πνίξει. Τελικά έγινε η ψηφοφορία της ντροπής και βρέθηκαν στην καταμέτρηση δύο άκυρα ψηφοδέλτια: Το δικό μου και του Παναγούλη.

Εδώ θα πρέπει να πω ότι από το 1975, τότε που δήλωσε ο Ανδρέας «Με τον Θεοδωράκη δεν μιλώ πολιτικά αλλά μόνο για καλλιτεχνικά» έως σήμερα, δεν με πλησίασε ούτε ένας πολιτικός συντάκτης. Και αν ποτέ «κάλυψαν» κάποιες πολιτικές μου δραστηριότητες ή δημοσίευαν πολιτικές μου δηλώσεις, ανέθεταν το σχετικό ρεπορτάζ στους καλλιτεχνικούς συντάκτες. Διότι εγώ γι’ αυτούς δεν είμαι πολιτικός. Είμαι καλλιτέχνης, μπουζουξής, ανάξιος να μιλήσει μαζί τους πολιτικά.

Γι’ αυτό αφιερώνω σ’ όλους αυτούς την ΑΚΥΡΗ ΨΗΦΟ μου, που σήμερα αναδεικνύεται σε πράξη τόσο μεγάλης πολιτικής σημασίας, όσο μεγάλο είναι το πολιτικό αδιέξοδο που κυριολεκτικά μας σέρνει πίσω από μια ομάδα νομιμοφανών, που μας οδηγούν στο χάος οχυρωμένοι πίσω από μια εκλογική παρωδία που ουσιαστικά δολοφόνησε τη Δημοκρατία στην χώρα μας.

Επιδόρπιον

Λίγο αργότερα και αφού για μια ακόμα φορά οι κομμουνιστές έπεσαν έξω, με αναζήτησε ο Υπουργός Λάζαρης:

- Θέλω να κανονίσεις να φάμε ένα βράδυ σπίτι σου με τον Φλωράκη.

Πράγματι, Φλωράκης, Καλούδης, Λάζαρης κι εγώ βρεθήκαμε ένα βράδυ να τα πίνουμε μπροστά στο τζάκι του σπιτιού μου στην Ακρόπολη.

Πριν ακόμα καθήσουμε, μας λέει ο Υπουργός:

- Αλήθεια, γιατί δεχθήκατε ασυζητητί τους όρους του Ανδρέα;

Ο Χαρίλαος με κοίταξε με νόημα και για να αλλάξει θέμα φωνάζει στην Μυρτώ:

- Μυρτώ, πεινάμε, γιατί αργείς;

Εγώ στρέφομαι στον Λάζαρη και τον ρωτώ

- Λοιπόν;

- Λοιπόν, λέει αυτός, έγραφα το σχέδιο αναθεώρησης του Συντάγματος. Κάποια στιγμή μου τηλεφωνεί ο πρόεδρος και με ρωτά αν έχουμε κανένα νέο απ’ το ΚΚΕ. Του απάντησα αρνητικά. «Περίεργο» μου απάντησε. «Κι επειδή δεν θέλω να αλλάξω κάτι μετά από δική τους απαίτηση, για να μη δοθεί η εντύπωση ότι υποχωρώ, βάλε την απλή αναλογική ως εκλογικό σύστημα». Μετά από λίγες μέρες μου ξανατηλεφώνησε και μου είπε «Επειδή φαίνεται ότι οι φίλοι μας (και βεβαίως δεν είπε “οι φίλοι μας”» αλλά μια πολύ κακή και συνηθισμένη λέξη) δεν έχουν σκοπό να ζητήσουν τίποτα, άφησε το κείμενο ως είχε και δεν χρειάζεται επομένως ούτε να βάλεις την απλή αναλογική».

Στο σημείο αυτό μπήκε μέσα η Μυρτώ με τα σουτζουκάκια και σταμάτησε η συζήτηση γι’ αυτή την τόσο θλιβερή αποκάλυψη.

Τελειώνοντας θέλω να υπογραμμίσω ότι ναι μεν σιωπώ, όμως και η σιωπή έχει τα όριά της. Ομολογώ ότι είμαι έτοιμος να εκραγώ, γιατί έχω την αίσθηση ότι με έχουν δέσει (μαζί με όλο το κοπάδι) με μια τριχιά σάπιων και παράνομων νόμων και μας σέρνουν όλους μαζί μια φούχτα σαϊνια στο σφαγείο.

Διεθνής συνάντηση αριστερών κομμάτων της Λατινικής Αμερικής

    ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ   

Είκοσι αριστερά κόμματα από την Λατινική Αμερική, συναντιούνται στο Περού και συζητούν τις εμπειρίες τους στο Κράτος και έξω από αυτό, την νεοφιλελεύθερη επίθεση κατά των προοδευτικών κυβερνήσεων και την διαμόρφωση ενός κοινού προγράμματος.

Η έναρξη της Συνάντησης των Κομμουνιστικών και Επαναστατικών Κομμάτων της Λατινικής Αμερικής θα πραγματοποιηθεί στο αμφιθέατροDerrama με την παρουσία εκπροσώπων είκοσι πολιτικών οργανώσεων της περιοχής.

Η Συνάντηση που συνδιοργανώνεται από το Περουβιάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα και το Κομμουνιστικό Κόμμα Περού – Κόκκινη Πατρίδα, που βρίσκονται σε διαδικασία ενοποίησης, θα αξιολογήσει τις εμπειρίες των αριστερών και προοδευτικών κυβερνήσεων και τους αγώνες των Κομμάτων που δεν βρίσκονται στην διακυβέρνηση του Κράτους.

Ανακοινώνοντας την σημαντική αυτή συνάντηση, οι Περουάνοι κομμουνιστές ηγέτες, Roberto de la Cruz καιAlberto Moreno, συμφώνησαν και τόνισαν την σημασία της συνάντησης όλων των κομμουνιστικών, αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων στον αγώνα για ριζικές αλλαγές στην περιοχή, μπροστά στην αποτυχία του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που κυριαρχεί.

Γιά μία πραγματική ανεξαρτησία καί το σοσιαλισμό

Ο Moreno υπογράμμισε την καθοριστική σημασία της μάχης των ιδεών και του φόρου τιμής που αποδίδει η συνάντηση στον Κουβανό ηγέτη Φιντέλ Κάστρο και στα 90α γενέθλιά του.

Στη συνάντηση πήραν μέρος, μεταξύ άλλων, ο επικεφαλής του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του Κουμμουνιστικού Κόμματος Κούβας (PCC), José Ramón Balaguer και ο πρώην Υπουργός Οικονομίας της Βενεζουέλας, Rodrigo Cabezas, από το Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα Βενεζουέλας (PSUV), καθώς και εκπρόσωποι του Κινήματος προς τον Σοσιαλισμό (MAS) της Βολιβίας και του Κόμματος των Εργαζομένων (PT)από την Βραζιλία.

_______________
granma.cu
prensa-rebelde
https://lefterianews.wordpress.com/

Για Ένα Μαζικό Λαϊκό «ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ»

       ΠΟΛΙΤΙΚΗ     

---

ΕΚΚΛΗΣΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ, ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ, ΝΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΑΖΙΚΟ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ «ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ»

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟ, ΠΙΟ ΒΑΡΒΑΡΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Όλοι εμείς που υπογράφουμε,

εκτιμούμε ότι η οικονομική επιβίωση των εργαζόμενων και λαϊκών στρωμάτων, η δημοκρατία και η λαϊκή κυριαρχία, βρίσκονται μπροστά σε μια θανάσιμη απειλή! Απειλή που προέρχεται από το κοινοβουλευτικό και κυβερνητικό πραξικόπημα που οργανώθηκε από τους οικονομικούς δολοφόνους της ΕΕ και του ΔΝΤ, από τους εγχώριους τραπεζίτες και καπιτα-ληστές, από τους ιδιοκτήτες των συστημικών μέσων ενημέρωσης, με την υποταγή και τελικά την συμμετοχή και προώθησή του από την κυβέρνηση, με τη συμμετοχή και τη συναίνεση των μνημονιακών κομμάτων ΝΔ, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ, για να ταπεινώσουν και να μετατρέψουν το μεγάλο και περήφανο «Όχι» του λαού, στο ιστορικό δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, σε ένα «Ναι» στο επερχόμενο, ακόμη πιο βάρβαρο, τρίτο Μνημόνιο.

Δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει, «έντιμος συμβιβασμός» με όλους αυτούς! Το «Όχι» στη λιτότητα, στα μνημόνια, στις ιδιωτικοποιήσεις, στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, ακόμη και η αντιμετώπιση της κοινωνικής – ανθρωπιστικής καταστροφής, δεν συμβαδίζουν με το «ναι στο ευρώ και την ΕΕ».

Τίποτα δεν τελείωσε με την ψήφιση της νέας συμφωνίας! Ο λαός αγωνίστηκε επίμονα ενάντια στα μνημόνια και τις πολιτικές της φτώχειας για πεντέμισι χρόνια. Αλλά τώρα είναι επιτακτική ανάγκη να ξανάρθουν οι αγώνες στο προσκήνιο. Δεν μπορούμε να αφήσουμε να κυριαρχήσει η απογοήτευση και  ηττοπάθεια. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τη φτώχεια και την κοινωνική αδικία να επιβληθούν. Δεν μπορούμε να αφήσουμε  τις αντιδραστικές δυνάμεις, το νεοφασισμό, το ρατσισμό και τον κανιβαλισμό κατά των μεταναστών να σηκώσουν ξανά κεφάλι.

Αν το δίλημμα που μας θέτουν είναι «ρήξη ή υποταγή», καλούμε το λαό, τους εργάτες και εργαζόμενους, τη νεολαία, τη μαχόμενη διανόηση και τους καλλιτέχνες του «ΟΧΙ», να κάνουν ένα ακόμη βήμα, διαλέγοντας τη ρήξη!

Να οικοδομήσουμε μια νέα λαϊκή ενότητα «της ρήξης μέχρι το τέλος» ενάντια στην «εθνική ενότητα» της «υποταγής μέχρι το τέλος» των κυρίαρχων τάξεων, της μνημονιακής πολιτικής της κυβέρνησης και του φθαρμένου πολιτικού συστήματος, που νοιάζεται μόνο για τη σωτηρία της ευρωζώνης και του κέρδους των τραπεζιτών και των επιχειρηματικών ομίλων.

Να πάρουμε στα χέρια μας την υπεράσπιση της δημοκρατίας ενάντια στην κατάλυσή της, την υπεράσπιση της λαϊκής κυριαρχίας ενάντια στην αποικιοκρατική επιτροπεία και την υποτέλεια στους τραπεζίτες και την ΕΕ.

Απέναντι στην τρομοκρατία της καταστροφής που δήθεν θα φέρει η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ, απέναντι στο «δεν υπάρχει εναλλακτική», οι εργαζόμενοι, ο λαός και η νεολαία μπορούμε να δημιουργήσουμε το δικό μας εναλλακτικό σχέδιο, που θα περιλαμβάνει:

Τον αγώνα για να μην περάσει και να ανατραπεί το νέο βάρβαρο μνημόνιο. Την άμεση έξοδο από το ευρωζώνη, τη ρήξη, έξοδο και χειραφέτηση από την ΕΕ για την ισότιμη διεθνή συνεργασία των λαών. Την παύση πληρωμών στους δανειστές τοκογλύφους, τη μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους, που σε κάθε περίπτωση δεν είναι δικό μας, είναι επαχθές και αβίωτο για το λαό. Για να επιβάλουμε τη λύτρωση από τα οικονομικά βασανιστήρια των «δόσεων» και της τροϊκανής επιτήρησης.

Την εθνικοποίηση  της Τράπεζας της Ελλάδος, όλων των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων με εργατικό και λαϊκό έλεγχο, πρώτα από όλα αυτών που κλείνουν ή τις εγκαταλείπουν οι  ιδιοκτήτες τους,  για να αντιμετωπισθεί η ανεργία, η παράνομη παρακράτηση των μισθών, τα λουκέτα.

Την άμεση, «μονομερή» ικανοποίηση των αιτημάτων του εργατικού και λαϊκού κινήματος, όπως την προστασία των ανέργων, της εργασίας και των μισθών, των συντάξεων, των αυτοαπασχολούμενων και του λαϊκού εισοδήματος, με ξήλωμα όλων των μνημονιακών μέτρων, παλιών και νέων.

Την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών και λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτων, απέναντι στο μνημονιακό εξευτελισμό της Βουλής, στη δικτατορία των μιντιοκρατών, στην αστυνομοκρατία και το νεοφασισμό.

Μπορούμε να επιβάλουμε το δικό μας «εναλλακτικό σχέδιο» εάν προετοιμαστούμε και προωθήσουμε άμεσα την οργάνωση και την καθημερινή αλληλεγγύη του λαού, τη μαζική αντίσταση, την αντεπίθεση και τον ξεσηκωμό.

Για όλους αυτούς τους λόγους, καλούμε:

Στη δημιουργία ενωτικών λαϊκών συνελεύσεων και επιτροπών του «Όχι μέχρι το τέλος», στις γειτονιές, στους Δήμους και τις πόλεις, στη νεολαία, στους καλλιτέχνες και τη διανόηση και πρώτα από όλα, στους χώρους εργασίας ενάντια στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία του «Ναι σε όλα». Καλούμε, στην κοινή δράση για την οργάνωση της αλληλεγγύης και της αντίστασης, στον κατά τόπους και κεντρικό συντονισμό. Στην οργάνωση της διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Εμπρός να σηκωθούμε όλοι λίγο ψηλότερα! Για μια μεγάλη λαϊκή ανάταση. Για μια νέα προοπτική που αξίζει στον κόσμο της εργασίας.

Μπορούμε να νικήσουμε. Και θα νικήσουμε!

(Υπογραφές) -  στο OXI.mexri.to.telos@gmail.com

Πληρώσαμε τόκους 186 εκατ. ευρώ στο ΔΝΤ - Αύξηση κατά 292 εκ. ευρώ σημείωσαν τον Ιούνιο τα φέσια του δημοσίου προς τους ιδιώτες

  ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ 

dnt

Τον Σεπτέμβριο η επόμενη δόση

Συντάκτης: efsyn.gr

Ποσό ύψους 186,3 εκατομμυρίων ευρώ στο ΔΝΤ αποπλήρωσε σήμερα η Ελλάδα, αποφεύγοντας νέα αθέτηση πληρωμών έναντι του διεθνούς χρηματοοικονομικού οργανισμού, εν μέσω των συνεχιζόμενων διαπραγματεύσεων για το τρίτο πρόγραμμα.

«Η Ελλάδα αποπλήρωσε τους τόκους οι οποίοι οφείλονταν στο ΔΝΤ σήμερα», ανέφερε εκπρόσωπος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σε ανακοίνωσή του.

Συνολικά η Ελλάδα οφείλει να αποπληρώσει στο ΔΝΤ 22 δισεκατομμύρια ευρώ στο πλαίσιο του δανείου της, σύμφωνα με τον ιστότοπο του θεσμού.

Η προσεχής πληρωμή, που ανέρχεται σε περίπου 306 εκατ. ευρώ, προβλέπεται να γίνει την 1η Σεπτεμβρίου.

Η Ελλάδα είχε προχωρήσει σε αθέτηση πληρωμών έναντι του θεσμού την 30η Ιουνίου και στα μέσα Ιουλίου.

~~~~~~~~~~~~~~~~

Αυξήθηκαν τα φέσια του δημοσίου

Αύξηση κατά 292 εκ. ευρώ σημείωσαν τον Ιούνιο τα φέσια του δημοσίου προς τους ιδιώτες. 

Σύμφωνα με τα στοιχεία του γενικού λογιστηρίου αυτά διαμορφώθηκαν στα 4,595 δισ. ευρώ από 4,303 δισ. ευρώ που ήταν στο τέλος Μαίου.

Τις μεγαλύτερες οφειλές έχουν τα ασφαλιστικά ταμεία, τα χρέη των οποίων στο τέλος του Ιουνίου έφθασαν τα 2,3 δισ. ευρώ, με τον ΕΟΠΥΥ να χρωστά 1,1 δισ. ευρώ.

Ακολουθούν τα νοσοκομεία με οφειλές 1,1 δισ. ευρώ και οι οργανισμού τοπικής αυτοδιοίκησης με 298 εκτ. ευρώ. 

Να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση έχει ήδη ζητήσει λεφτά από τους δανειστές για να μπορέσει να πληρώσει τα 4,5 δισ. ευρώ που χρωστά στους ιδιώτες και να δώσει ανάσα στην οικονομία.

Εφόσον δεν αλλάξει κάτι, το ποσό αυτό θα εκταμιευτεί με την πρώτη δόση του δανείου.

___________________

http://www.efsyn.gr/arthro/plirosame-tokoys-186-ekat-eyro-sto-dnt

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκλέχτηκε από το λαό για να παραμείνουμε στο ευρώ ή να πάμε στη δραχμή. Εκλέχτηκε με μια και μόνο δέσμευση. Να καταργήσει τις μνημονιακές πολιτικές.

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΡΕΙΑ

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ

Η ΑΤΥΠΗ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΥΦΑΡΙ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

«Όταν αφήσεις το λαό να πεθαίνει στους δρόμους, να κουρελιαστεί ψυχικά και σωματικά, και λες έπειτα πως θα κάνεις στον κατάλληλο καιρό εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα, είσαι ένας συνειδητός απατεώνας και συνεργάτης του εχθρού. Γιατί είναι σα να λες ότι θα βάλεις ένα κουφάρι να πολεμήσει» 

(Δ. Γληνός, «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ»).

Με ποιο πολιτικό «χειρισμό» θα εφαρμοστεί η πιο ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική; Το ερώτημα αυτό απασχολεί διάφορα think tank . Στη χώρα μας – μια χώρα πειραματόζωο του νεοαποικισμού- έχουν δοκιμαστεί διάφορες λύσεις.

Σήμερα «δοκιμάζεται» η άτυπη συγκυβέρνηση όλων των δυνάμεων του «δημοκρατικού-ευρωπαϊκού τόξου», μια συγκυβέρνηση όπου η πιο ισχυρή αντιπολιτευτική ομάδα είναι εντός του κυβερνώντος κόμματος. Είχε προηγηθεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σαν τροχιοδεικτικό βήμα.

Το 3ο Μνημόνιο –και ταυτόχρονα το πιο βάρβαρο- έχει την υποστήριξη 228 βουλευτών. Και δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Τα μέτρα που περιλαμβάνει απαιτούν διευρυμένη «κοινοβουλευτική» -καιισχυρή μιντιακή -στήριξη.

Το 1ο Μνημόνιο(2010) είχε ψηφιστεί από το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ (το πρώτο μιας σειράς αναλώσιμων «μνημονιακών « κομμάτων που εξαφανίστηκαν στη πορεία) και 172 βουλευτές.

Το Μεσοπρόθεσμο (2011) από 155 βουλευτές (154 του ΠΑΣΟΚ και 1 της ΝΔ).

Το 2ο Μνημόνιο (2012- συγκυβέρνηση Παπαδήμου) το ψήφισαν 199 βουλευτές. Το 2ο Μεσοπρόθεσμο(2012- ένα άρθρο 216 σελίδες, συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) πέρασε με 153 ψήφους .

Μέχρι τώρα 2 κόμματα έχουν πάψει να υπάρχουν (ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ) ενώ το κόμμα-φαινόμενο της νεοελληνικής ιστορίας, το ΠΑΣΟΚ, έχει μετατραπεί σε σκιά. Η ΝΔ βρίσκεται σε τροχιά πτώσης , με τα εκλογικά της ποσοστά να κυμαίνονται τη τελευταία τριετία μεταξύ 18%και 29%, και τη ΧΑ να ροκανίζει τη «λαϊκή» της βάση.

Η πολιτική κρίση, συνέπεια των ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, φαίνεται να είχε δημιουργήσει αδιέξοδο. Αλλά , ως γνωστόν, στη κοινοβουλευτική δημοκρατία, δεν υπάρχουν αδιέξοδα( δηλαδή το σύστημα διαθέτει πολλές εναλλακτικές χειρισμού, με στόχο την –έστω προσωρινή- λαϊκή «συναίνεση» ή αδρανοποίηση) . 5 μήνες ήταν αρκετός χρόνος για μια μετάλλαξη. Ίδωμεν.

Η άτυπη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΠΑΣΟΚ-ΝΔ αποτελεί την προκρινόμενη λύση. Όταν θα εξαντλήσει (και μάλλον πιο σύντομα από τις προηγούμενες) τη «λειτουργικότητά» της, όλα τα σενάρια θα είναι ανοιχτά. Ακόμη και αυτό ενός καθεστώτος «περιορισμένης» δημοκρατίας και κυριαρχίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκλέχτηκε από το λαό για να παραμείνουμε στο ευρώ ή να πάμε στη δραχμή. Εκλέχτηκε με μια και μόνο δέσμευση. Να καταργήσει τις μνημονιακές πολιτικές.

Εάν 5 μήνες μετά δε το κατάφερε (και το γιατί και το ποιόν βαραίνουν οι ευθύνες είναι μια άλλη συζήτηση) όφειλε, αντί να γίνει συνένοχος στο φόνο, να επιστρέψει στο λαό. Το επιχείρημα «εμείς να εφαρμόσουμε το μνημόνιο ώστε να είναι πιο φιλολαϊκό και να περάσουμε αντισταθμιστικά μέτρα» είναι ενδεικτικό της ίδιας αυταπάτης που οδήγησε το ΣΥΡΙΖΑ στα βράχια. Και εάν τελικά κανείς δε ξέρει ποια πεθαίνει τελευταία, η ελπίδα ή η αφέλεια, το παράδειγμα της ΔΗΜΑΡ (με την ίδια λογική μπήκε στη συγκυβέρνηση) δίνει μια απάντηση.

Κανένα περιθώριο δεν υπάρχει κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο των «θεσμών» και τον βρόγχο των προαπαιτούμενων για φιλολαϊκά μέτρα. Ακόμη και ελάχιστες, ήσσονος σημασίας, ρυθμίσεις να «περάσουν», θα είναι κόκκος άμμου μπροστά στο μέγεθος του εγκλήματος. Ακόμη και στο ευαίσθητο θέμα της καταστολής, τα δείγματα γραφής μόνο θετικά δεν είναι. Και ο κ.Πανούσης έχει πολιτικό προϊστάμενο.

Η ευθύνη από εδώ και πέρα δε θα βαραίνει απρόσωπα τον ΣΥΡΙΖΑ ή μόνο την ηγετική ομάδα. Θα βαραίνει κάθε μέλος και κάθε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Η ευκολία που μεμονωμένα στελέχη και μέλη υιοθετούν επιχειρήματα δανεισμένα από το «ρεαλισμό» του νεοφιλελεύθερου» μονόδρομου» είναι τρομακτική. Όπως ελπιδοφόρα είναι η στάση δεκάδων ΟΜ, Νομαρχιακών αλλά και της πλειοψηφίας της ΚΕ.

Να μη μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ των μελών σε μνημονιακό κόμμα, είναι το μεγάλο στοίχημα εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά το στοίχημα αυτό απαιτεί και μια ανάλογη πορεία εκτός του ΣΥΡΙΖΑ. Όσα τμήματα της αριστεράς αντιλαμβάνονται το κίνδυνο που περιέγραψε ο Δ.Γληνός, οφείλουν να πάρουν άμεσα πολιτικέςκαι κινηματικές πρωτοβουλίες, στη κατεύθυνση της δημιουργίας του Μετώπου του Όχι.

Ενότητα, πολιτικές διαδικασίες, δημοκρατία εντός αλλά και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ είναι η απάντηση. Και βήματα ζυγιασμένα αλλά και τολμηρά.

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

_________________

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=21452%3Azafeiris-koyfari&catid=72%3Adr-ekdilosis&Itemid=279

Η Άνοδος κι η τραγωδία της Ιταλικής Αριστεράς.

ΜΑΣΟΝΟΙ, ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ 

Γράφει ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΑΝΑΡΑΚΗΣ

Στις αρχές της δεκαετίας του '70 η άρχουσα τάξη της γειτονικής Ιταλίας έμοιαζε να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Η ραγδαία άνοδος του Ιταλικού ΚΚ υπο τον χαρισματικό Μπερλινγκουέρ (27% στις εκλογές του 1972), οι συνεχείς απεργιακές κινητοποιήσεις σε όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις, οι καταλήψεις πανεπιστημίων και σχολείων, οι καθημερινές συγκρούσεις με την αστυνομία, έμοιαζαν να χουν παραλύσει το κράτος. 

Ως απάντηση στη διογκούμενη ριζοσπαστικοποιήση των κατώτερων τάξεων του λαού και της νεολαίας, το Ιταλικό κατεστημένο εξαπέλυσε εκτός απ την ασύδοτη κρατική καταστολή και την οργανωμένη φασιστική βία. 

Tραμπούκοι της νεοφασιστικής οργάνωσης "Νέα Τάξη" (περίπου 7% του εκλογικού σώματος) επιτήθονταν κατά των εργατών και των φοιτητών στα εργοστάσια στις σχολές και στους δρόμους με ρόπαλα,μαχαίρια, πιστόλια ακόμη και χειρομβοβίδες ενώ τοποθετούσαν και βόμβες σε δημόσιους χώρους (όπως το 1970 στο τραίνο Ιτάλικους-εξπρές σκοτώνοντας έξι μέλη της νεολαίας του ΙΚΚ που πήγαιναν να παρακολουθήσουν ένα συνέδριο στη Μεσσίνα). 

Ως απάντηση ένα κομμάτι της Αριστεράς αυτονομήθηκε και πέρασε στο λεγόμενο "διάχυτο αντάρτικο πόλης"(θεωρητικός το οποίου θεωρήθηκε ο διανοούμενος Τόνι Νέγκρι).Ισχυρότερη οργάνωση αυτης της "τάσης" υπήρξαν αναμφίβολα οι περίφημες "Ερυθρές Ταξιαρχίες -Μαχόμενο Κουμουστινικό Κόμμα" που απ το 1972 και μετά άρχισε τις ένοπλες επιθέσεις σε κρατικούς στόχους (αστυνομία,εργοστασιάρχες,εισαγγελείς,πολιτικοί). 

Αυτα ήταν τα λεγόμενα "μολυβένια χρόνια".

Όπως αποκαλύφθηκε αργότερα στη δεκαετία του '90, η όλη αναταραχή ήταν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου των μυστικών υπηρεσιών της Ιταλίας αλλά και με την συμμετοχή των Αμερικανών σε συνεργασία με τις εγχώριες ελίτ, που πήρε την ονομασία "στρατηγική της έντασης" και σκοπό είχε την αποδυνάμωση και περιθωριοποίηση της Ιταλικής Αριστεράς. Αιχμή του δόρατος αυτής της στρατηγικής ήταν βέβαια το κλιμάκιο της CIA στη Ρώμη αλλα και η μυστική μασόνικη στοά Ρ2 η οποία σχεδίαζε την προώθηση των μελών της στην ηγεσία του κράτους και της τηλεόρασης και τη χρησιμοποίηση της τρομοκρατίας για τη λήψη αυταρχικών μέτρων τα οποία θα περιόριζαν τη δράση των αριστερών οργανώσεων και των συνδικάτων(επιχείρηση "Γκλάντιο"- Ακόντιο), ενώ ο "Μέγας Δάσκαλος" της στοάς στρατηγός Νταλακιέζα επεξεργαζόταν ακόμα και το ενδεχόμενο πραξικοπήματος αν το ΙΚΚ καταλάμβανε την εξουσία. 

Ωστόσο παρά τις προβοκάτσιες και τις προκλήσεις εξ αριστερών του το ΙΚΚ συνέχιζε την ανοδική του πορεία.Στις εκλογές του 1976 με 34 % το ΙΚΚ είναι δεύτερο κόμμα σε απόσταση αναπνοής απ τους δεξιούς Χριστιανοδημοκράτες.Το σύστημα βρίσκεται σε κατάσταση πανικού.Τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να σταματήσει την κατάληψη της εξουσίας απ την Αριστερά.Τότε ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ παίρνει τη μοιραία όπως αποδείχτηκε απόφαση : πεπεισμένος απ το πρόσφατο τότε παράδειγμα της Χιλής πως η Αριστερά απο μόνη της δε μπορεί να κυβερνήσει, λόγω του πολέμου που θα της κηρύξει αμέσως το "βαθύ κράτος", κόβει τους δεσμούς του κόμματος με τη Σοβιετική Ένωση και υιοθετεί την πολιτική του λεγόμενου "Ιστορικού Συμβιβασμού" σε συνάρτηση με το ρεύμα του "Ευρωκουμουνισμού" ή του "δημοκρατικού δρόμου προς το σοσιαλισμό". 

Στόχος της πολιτικής του Μπερλινγκουέρ ήταν η άνοδος του ΙΚΚ στην εξουσία σε συνεργασία με τη Δεξιά ούτως ώστε να απορροφηθούν οι τυχόν "κραδασμοί" που ανέκυπταν από τη συμμετοχή κουμουνιστών σε κυβέρνηση μιας χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ. Κυριότερος σύμμαχός του σε αυτό το εγχείρημα ήταν ο μετριοπαθής πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας και πρώην ηγέτης των Χριστιανοδημοκρατών Άλντο Μόρο και κυριότερος αντίπαλος ο αδίστακτος ακροδεξιός πρωθυπουργός Τζούλιο Αντρεότι. 

Το 1977 θα είναι μια χρονιά φρίκης για την Ιταλία. Η χώρα φτάνει στα πρόθυρα του εμφυλίου. Πιστόλια και μαχαίρια βγαίνουν σε αναρχικές διαδηλώσεις, φασίστες και Ιταλοί καραμπινιέροι δέρνουν και πυροβολούν ότι κινείται, στρατώνες κι αστυνομικά τμήματα δέχονται επιθέσεις με κάθε μέσο (από μολότωφ μέχρι οπλοπολυβόλα..) ενώ οι Ερυθρές Ταξιαρχίες έχοντας αυτό-αναγορευτεί ως "ένοπλη πρωτοπορία" του κινήματος με 400 περίπου ένοπλα ενεργά μέλη και πάνω από 10.000 υποστηρικτές, επιδίδονται σε ένα μπαράζ απαγωγών και δολοφονιών σε όλη τη χώρα. 

Παρολαυτά ή και εξαιτίας όλων αυτών, ο Μπερλινγκουέρ μένει πιστός στην τακτική του.Στις αρχές του '78 έρχεται σε εκ νέου σε συνεννόηση με το Μόρο με σκοπό το σχηματισμό μιας κυβέρνησης συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών-Κουμουνιστών, για να αρθεί το πολιτικό και κοινωνικό αδιέξοδο όπως πίστευε. Όλα φαίνεται να πάνε καλά και ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης ορίζεται για τα μέσα Μαρτίου. Όμως η "ένοπλη επαναστατική πρωτοπορία" των ΕΤ γεμάτη βολονταριστική αυτοπεποίθηση απ τις ως τότε επιτυχίες της, δε μπορεί να επιτρέψει κατι τέτοιο...

Στις 16 Μαρτιού 1978 οι τρομοκράτες καταφέρνουν επιτέλους το "υπέρτατο χτύπημα στη καρδιά του κράτους" .Ο Άλντο Μόρο απάγεται καθοδόν για την Βουλή οπού θα δίνονταν ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών-Κουμουνιστών.Την επομένη η συγκλονιστική φωτογραφία του προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας ως αιχμαλώτου των τρομοκρατών βρίσκεται στα πρωτοσέλιδα κι ο Μπερλινγκουέρ βλέπει το "Ιστορικό Συμβιβασμό" για τον οποίο τόσο αγωνίστηκε να καταρρέει μπροστά στα μάτια του, σα χάρτινος πύργος.Έρμαιο των γεγονότων πλέον, ο πιο δημοφιλής κουμουνιστής ηγέτης της Δυτικής Ευρώπης, αναγκάζεται να δώσει "λευκή επιταγή" στην ανεξέλεγκτο αυταρχισμό του κράτους στο όνομα της "εθνικής ενότητας απέναντι στη τρομοκρατία" και στους αναγκαστικούς νόμους για την "προστασία των θεσμών" που τον βάζει να προσυπογράψει ο πανούργος Αντρεότι, βάζοντας ουσιαστικά τις συνταγματικές ελευθερίες του Ιταλικού λαού στον "πάγο" μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του '80. 

Τα αποτελέσματα θα φανούν σύντομα με την εκλογική κατάρρευση του ΙΚΚ στις εκλογές του '79 την αποδυνάμωση των συνδικάτων του και την αποχώρηση δεκάδων χιλιάδων μελών. Δε θα ταν υπερβολή να πούμε πως αυτή η θλιβερή κατάσταση οδήγησε τον Μπερλινγκουέρ πρόωρα στον τάφο το '84. Μαζί του θάφτηκε και η Ιταλική Αριστερά. Όσο για τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, αν και διαβρωμένες από πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών συνέχισαν το καταστροφικό τους έργο μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '80 οπότε αφού πλέον δε του ήταν χρήσιμες, το Ιταλικό κράτος φρόντισε να τις εξαρθρώσει υποχρεώνοντας μάλιστα αρκετούς από τους μέχρι πρότινος "υπερ-επαναστάτες" σε ταπεινωτική αποκήρυξη των ιδεών και των πράξεών τους. 

Οι μασόνοι-κρατιστές είχαν θριαμβεύσει.

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2015/06/blog-post_564.html#ixzz3ddki1V1t

To Noμικό Συμβούλιο του Κράτους επιτρέπει την εισβολή εφοριακών στις οικίες των πολιτών χωρίς παρουσία εισαγγελέα!

                            ΚΟΙΝΩΝΙΑ                                   

Αν κάποιοι από εμάς πιστέψαμε ότι από το 1981 που ενταχθήκαμε στην ευρωπαϊκή οικονομική κοινότητα (ΕΟΚ) και μετέπειτα ΕΕ σημαίνει ότι γίναμε και Ευρωπαίοι (όχι μόνο στις υποχρεώσεις αλλά και στα δικαιώματα)  ζούμε σε πλάνη οικτρά.... 

Σήμερα διαπιστώνουμε την επιστροφή μας στα χρόνια της τουρκοκρατίας με τους

κεφαλικούς φόρους, τα χαράτσια και τις αρπαγές της ιδιωτικής περιουσίας από τους Οθωμανούς.... και για να γλυτώσουν τα χωράφια τους οι ραγιάδες τα έκαναν δωρεάν στις Μονές.

Διαβάζοντας την παρακάτω είδηση με την σύμφωνη γνώμη του Νομικού Συμβουλίου του κράτους, τι ωραία τι καλά, θα εισβάλουν στα σπίτια μας (αυτό δεν είναι και λέγεται ξεκάθαρα "κρατική τρομοκρατία" έτσι για να ψάξουν για κρυμμένες λίρες και χαμένους θησαυρούς!!! 

Εδώ πάει ο μεγάλος μας κωμικός Βασίλης Αυλωνίτης που λέει το αμίμητο, ορέ που πάμε; Αυτό λέμε και εμείς, ορέ που πάμε με δαύτους που μπλέξαμε..... οι πολίτες πως θα προστατευτούν από τους "νόμιμους" ληστές;

Εισβολή στα σπίτια των πολιτών για φορολογικούς ελέγχους και χωρίς την παρουσία εισαγγελέα ενέκρινε η Ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ) με ότι αυτό συνεπάγεται για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών, αλλά και την ασφάλεια των ίδιων των εφοριακών.

"Φοροεπιδρομή" στην κατοικία ή την επαγγελματική έδρα των φορολογουμένων για διενέργεια φορολογικών ελέγχων και αναζήτηση χρημάτων για είσπραξη φόρων ή άλλων οφειλών προς το Δημόσιο θα μπορούν να διενεργούν τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα, ακόμα και χωρίς την παρουσία δικαστικού λειτουργού, κατά τα πρότυπα των υπηρεσιών των ΗΠΑ (IRS).

Το «πράσινο φως» για την «έφοδο» των ελεγκτών όχι μόνο για να ελέγξουν φορολογικά όταν έχουν ενδείξεις φοροδιαφυγής, αλλά και για να ψάξουν να βρουν «ζεστό χρήμα» ή να κατασχέσουν άλλα κινητά πράγματα για την είσπραξη οφειλομένων άναψε γνωμοδότηση-σοκ που εξέδωσε με οριακή πλειοψηφία (14-10 ψήφων) η Ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ) απαντώντας σε ερώτημα του υπουργείου Οικονομικών.

Όπως αναφέρει το "Έθνος" η πλειοψηφία της Ολομέλειας ΝΣΚ, δίνοντας τη δική της ερμηνεία στο Σύνταγμα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι συνταγματικά επιτρεπτή η είσοδος φορολογικών οργάνων στην κατοικία "για φορολογικούς ελέγχους και έρευνες που αποσκοπούν ευθέως ή εμμέσως στην είσπραξη φόρων και λοιπών εσόδων" και ότι αρκεί η εισαγγελική εντολή που προβλέπει για την είσοδο ο νέος Κώδικας Φορολογικής Διαδικασίας "χωρίς να απαιτείται και η παρουσία εκπροσώπου της δικαστικής εξουσίας".

Το υπουργείο Οικονομικών, προκειμένου να εφαρμόσει τον ΦΔ, έστειλε το ερώτημα στο ΝΣΚ για το αν επιτρέπεται και υπό ποιες προϋποθέσεις η είσοδος φορολογικών οργάνων στην κατοικία φορολογούμενου για ελέγχους και έρευνες (που προβλέπει ο ΚΦΔ) "εν όψει του άρθρου 9 του Συντάγματος που θεσπίζει το άσυλο της κατοικίας και δεν επιτρέπει την έρευνα σε αυτή, παρά μόνο αν υπάρχει ρητή νομοθετική πρόβλεψη και πάντοτε με την παρουσία εκπροσώπου της δικαστικής αρχής".

Το ΝΣΚ επισήμανε κατ' αρχάς ότι ως κατοικία θεωρείται κάθε κατάλυμα που χρησιμοποιείται για διαβίωση, διαμονή ή εργασία και μπορεί να χρησιμοποιείται και για διαμονή και ως επαγγελματική έδρα.

Δηλαδή καταργείται το άσυλο της οικίας του πολίτη, και οποιαδήποτε στιγμή τη ημέρας μπορέι να δεχτεί εφοριακή "εισβολή" γιατί ας πούμε δεν πλήρωσε μια δόση κάποιου φόρου ανεξαρτήτως ποσού.

Έτσι τα φορολογικά όργανα χωρίς την εγγύηση της παρουσίας εισαγγελέα θα μπορούν να κάνουν "φύλλο και φτερό" όχι μόνο τα γραφεία, αλλά και χώρους σπιτιών, αναζητώντας π.χ. χρήματα σε ντουλάπες, στρώματα, μαξιλάρια κ.λ.π., με ανοιχτό τον κίνδυνο καταχρήσεων και βέβαια υποβολής μηνύσεων και αγωγών.

Αυτό είναι το λιγότερο. Ποιος εγγυάται στον πολίτη ότι δεν θα πέσει θύμα εκβιασμών από διεφθαρμένους εφοριακούς, ή ποιος εγγυάται στον έντιμο εφοριακό ότι δεν θα πέσει απροστάτευτος στα χέρια ενός διεφθαρμένου αλλά θυμωμένου πολίτη. Τι θα γίνει στα σπίτια των Ελλήνων κατά την διάρκεια αυτών των ελέγχων το σκεφτήκανε;

Ας υποθέσουμε ότι ένας οιογενειάρχης έχει χάσει την δουλειά του και δεν μπορέι να πληρώσει. Θα μπουν στο σπίτι του "ως σερίφηδες" κάποιοι εφοριακοί και θα του το κάνουν "γης μαδιάμ" χωρίς παρουσία εισαγγελέα, σαν να είναι ο χειρότερος εγκληματίας, και περιμένουν από αυτόν τον άνθρωπο να μην του ανέβει το αίμα στο κεφάλι, και να προχωρήσει σε ενέργειες βλαπτικές για τον ίδιο και τους εφοριακούς;

Ποιος θα εξασφαλίζει στον πολίτη το ποιόν των εφοριακών που θα μπαίνουν στο σπίτι του, ότι δεν θα πέσει θύμα εκβιασμών ή ανάρμοστης συμπεριφοράς από τους κρατικούς λειτουργούς. Ακόμα και σε σπίτια ύποπτων για ποινικά αδικήματα οι έρευνες στα σπίτια τους πραγματοποιούνται παρουσία εισαγγελέως.

Και ποιος θα προστατέψει τα κοσμηματα των πολιτών από κακεντρεχείς τύπους, που μπορεί ακόμα και να το "παίζουν" εφοριακοί; Ή τα χρήματα που μαζεύαν γιατί έτσι ήθελαν στο στρώμα τους. Δικαίωμά του είναι. Πως θα αποδείξει κάποιος ότι τα μάζευε τριάντα χρόνια και δεν έχουν καταγραφεί ηλεκτρονικά πουθενά; Πως θα αποδείξει ότι τα κοσμήματα είναι της γιαγιάς του ή ότι τα αγόραζε σε εποχές που μπορούσε να τα αγοράσει;

Ξαφνικά το φορολογικό μας σύστημα φτιάχτηκε με τέτοιο τρόπο που να μην αναγνωρίζει την ζωή μας προ Μνημονίου, και ότι διαθέτουμε αυτόματα μας κάνει να είμαστε ύποπτοι φοροδιαφυγής, και να πρέπει να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε "ελέφαντες", με αποδεικτικά στοιχεία που έχουν χαθεί στο βάθος των δεκαετιών,γιατί τότε κανείς δεν υποχρέωνε τον Έλληνα να τα διατηρεί για το υπόλοιπο της ζωής του.

______________
Tμήμα ειδήσεων:  defencenet.gr